Day 12 and 13

Het is inmiddels dinsdag, aangezien ik gisteren nauwelijks tijd had om een reisverslag te schrijven, doe ik dat nu maar even. Maandag ging de wekker weer netjes om half 9 om ons klaar te maken voor de knutselclub. Om half 10 stonden we weer in de animatieruimte om alles schoon te maken en klaar te zetten, voor wat een super drukke ochtend zou worden. Er zaten voor de verandering eens 3 tafels vol in plaats van 1. Om half 12 waren we klaar met de verrekijkers die allemaal gemaakt waren en kon Susan naar de supermarkt. Ik ging afwassen en rond 1 uur gingen we weer eten. Het was ook vandaag super warm en tussentijds ging de bikini dan ook maar weer aan. Om half 4 gingen we water estafette doen. Het parcour was simpel, maar er kwamen veel meer kinderen op af dan verwacht en ze vonden het allemaal super leuk. De jongens wouden gelijk weer ‘knokken’ tegen de meiden, iets waar bepaalde jongens echt naar verlangen blijkt wel weer. Nadat we weer een bardienst hadden gedraaid gingen we douchen en konden we even lekker rustig voor tent zitten. Ik had alleen al de hele dag last van mijn vinger (lees: rood, dik, pijnlijk en dus ontstoken) en de oplossing was dan ook: 10 minuten mijn vinger in een bakje met super heet water en soda houden. Daar zat ik dan: vinger in een bak, midden in de bar met allemaal kleine kinderen die zich afvroegen wat ik daar deed. De oudste kinderen van de camping kwamen er ook al gauw bij zitten en vertelden ons dat ze graag een keer een spel wouden doen voor de groteren. Het douane spel was iets wat ze super graag wouden doen, maar echt in ons schema paste het niet. Donderdag stond er al vossenjacht op het programma, en om nou nog een groot spel te doen… Maar toch, ze kregen hun zin. Douane spel op woensdagavond, en vossenjacht van het programma. Woensdag krijgen we het dus super druk (kinderclub, vlaggenrovertje, pannenkoeken eten en douane spel) en donderdag hebben we alleen nog maar kinderclub omdat we ’s middags mee gaan met de activiteit: kanoën. Niet dat we het kunnen, maar rotsklimmen word hem ook niet en mountainbiken… daar hadden we ook niet echt veel zin in. Kanoën op het lac d’eguzon dus. Na het overleg met de jongens werden we uitgenodigd bij de buren en hebben we daar nog tot 12 uur gezeten. Ze hebben een rare hobby die ik ook maar eens heb uitgeprobeerd (Susan vond het wel goed, bleef op haar stoel zitten met een glas rosé en keek soms even omhoog) sterren en satellieten kijken. Hier zijn al die sterren super helder en het feit dat ik nog nooit een vallende ster heb gezien was toch echt een ramp. Ja hoor, binnen no time had ik een satelliet én een vallende ster gezien (en natuurlijk mag je dan een wens doen). Rond half 1 gingen we weer terug naar onze eigen caravan en konden we weer heerlijk slapen in ons super grote bed.

Woensdagochtend werden we weer eens wakker in een super warme caravan + voortent. (Dat tuintje in onze voortent groeit trouwens ook alleen nog maar) Vandaag gebeurde er verder ook niet veel geks meer. Eerst de kinderclub (vlaggetjes maken voor in de bar. Ze hangen inmiddels allemaal en de kinderen komen geregeld even kijken of zijn/haar vlaggetje er al hangt) en daarna om half 4 voor de kinderen flessenvoetbal. De kleinste kinderen deden mee, maar ook de grotere jongens konden het niet laten om mee te doen. En dan natuurlijk vooral niet rustig voetballen. Op het eind moesten natuurlijk alle flessen leeg en op wie? Susan en mij. Ik was he-le-maal nat. Gelukkig had ik mijn bikini nog aan en sprongen we daarna maar even in het zwembad. We waren toch al nat. Na een kwartiertje in het zwembad te hebben gelegen, gingen we weer terug en moesten we ons alweer omkleden voor onze bardienst. Het begin was rustig, maar tegen half 8 werd alles super druk. Om half 9 was er echter een activiteit in de bar georganiseerd, en die drukte met eten konden we niet echt gebruiken. We zitten nu voor de caravan, zijn net klaar met werken en Susan wast even af terwijl ik dit typ nu. Straks gaan we nog even douchen en dan het bos in om dingen klaar te zetten voor morgen: letterspeurtocht, vlaggenrovertje én douane spel in het bos. Hopelijk lukt het ons allemaal. Morgen schrijf ik de rest van vanavond nog wel even verder. Niet dat er iets gaat gebeuren, maar je weet het natuurlijk nooit.

Veel liefs en tot het volgende reisverslag!
Margot en Susan