Day 20: a nightmare
Blijf op de hoogte en volg Margot en Susan
31 Augustus 2012 | Frankrijk, Éguzon-Chantôme
Dinsdag, yeah, nog 5 nachten totdat we weggaan. Nog 6 voordat we in ons eigen bed kunnen slapen. Vanochtend gingen we een molen maken van melkpakken. Ze hadden er super veel gespaard, dus we moesten die sowieso een paar keer gaan gebruiken. Vandaag was de eerste keer omdat we nu met zijn vieren waren.
Ik kan trouwens niet gaan schelden, boos gaan doen of negatieve dingen over mensen gaan zeggen, want stel dat ze deze verslagen ook lezen.. Maar ik kan je verzekeren dat sinds dit weekend wij ons heel erg ergeren aan twee meiden, en dat wordt met de dag erger.
’s Middags aten we broccoli, aardappels, vissticks en wat spaghetti van de vorige dag. Tijdens het eten werd het weer genoeg gekletst en gelachen en tegen 2 uur waren we even helemaal vrij. Genoeg tijd om die speurtocht voor te bereiden, terwijl die andere meiden bezig waren met de vossenjacht. We hadden echter geen idee waar ze mee bezig waren, want we zagen ze nauwelijks en ze kwamen ook niet naar ons toe. Goeie samenwerking.
Tussen het eten en de opdrachten speurtocht in hadden we gelukkig nog wel even tijd om het zwembad in te gaan. Samen met Daphne, Sven en Koen lagen we in het zwembad. Het water was heerlijk, want vandaag was het weer warm genoeg hier. Zeker korte broekjes weer.
Om half 4 gingen we de opdrachten speurtocht uitvoeren. Susan ging met een groep mee en ik met de andere groep. De twee meiden gingen ook apart mee, Eva met Susan en Anke met mij. De kinderen moesten huisjes bouwen van takken, dierensoorten opnoemen,cijfers op volgorde leggen en eikels zoeken. Na een uurtje kwamen we weer bij de camping aan en konden we weer in het zwembad duiken. Jammer genoeg moest ik die avond gewoon weer werken dus ben ik gelijk maar gaan douchen. Susan had een avondje vrij en kwam samen met Miranda, Frank, Wessel, Tim en Koen patatjes eten bij de bar. Ik moest Eva alles leren die avond, omdat zij nog ingewerkt moest worden. Toen ik echter uit de keuken kwam zat Anke al aan de bar en was ze Eva de kassa al aan het aanleren. Oké? Er kwamen die avond nog wel meer dingen voorbij die ik niet helemaal snapte, maar laten we het erop houden dat ze nieuw waren. Goed excuus.
Anke bleef die avond de hele tijd aan de bar zitten om het bord opnieuw in de vullen en dingen te bedenken voor het animatieteam. Woensdag en donderdag stonden nog helemaal leeg, en voor 6 uur moesten zij dat vol hebben gezet. Wij zetten sinds de begin van onze vakantie het hele programma op het bord in de bar. Handig voor ons en handig voor de kinderen. Ze komen soms maandags al kijken wat ze de rest van de week gaan doen. Wij vonden het zelf dan ook niet erg leuk dat het bord nog niet vol stond, en het was inmiddels al dinsdag. Aukje gaf ze gelukkig de opdracht het in te vullen en zo konden wij toekijken hoe het programma werd volgeschreven.
Anke bleef de hele avond bij ons zitten, Susan zat buiten lekker patatjes te eten en wij stonden achter de bar. Gelukkig was het niet zo heel druk en hadden we genoeg tijd voor de vossenjacht die om 8 uur zou beginnen. Plan van aanpak: Susan en Anke helpen met verkleden, Anke legt het spel uit en maakt groepen met de mensen, Susan dropt de vossen (want ze was niet bekent met het spel) en Eva en ik vallen in zodra we vrij zijn. Goed plan zou je denken, maar het ging allemaal een stuk anders. De meiden hadden de mensen niet bij de pakken gezocht en dus moest een volwassen man in een apenpak van maat 164. Er waren pruiken weg en Aukje en Harjan raakten al gauw in de stress. Toen Anke ook nog wegging de vossen droppen en Susan niets kon doen, ontond er een grote chaos bij ons. Er stonden 30 mensen in de bar en allemaal waren ze aan het wachten op de vossenjacht, maar wie ging dat uitleggen? Susan had de plattegronden, ik heb de bar aan Eva overgelaten (hopen dat dat goed ging) en tegen Harjan gezegd dat ik met het vossenjacht-spel mee ging helpen. 30 mensen die daar roekeloos stonden te wachten, ik kon het niet aanzien en ik was niet te enige die dat zo voelde. Groepen maken, plattegronden weggeven en ze wegsturen. Snel nog even alles uitleggen en om kwart over 8 was dan eindelijk de eerste groep weg.
Uiteindelijk liep alles goed af, maar dit gebeurt ons nooit weer. Na dit spel hadden Susan en ik allebei gelijk zo iets van; ‘wat doen we hier nog?’ en ‘als we nu weggaan hebben we tenminste hier nog een goed gevoel over’. Je moet altijd weggaan op het leukste moment toch? Tja, daar zijn we nu te laat mee denkik. Na het spel gingen we Miranda, Frank, Wessel, Tim en Koen uitzwaaien. Zij gingen weer lekker richting Nederland, iets waar wij nu ook naar verlangden. Over een paar nachten zitten wij gelukkig ook in de bus terug, nog even doorbijten dus. Dit betekende echter ook dat we geen buren meer hadden om sterren mee te kijken. Daphne en René vertelden ons vandaag ook dat ze vrijdag vertrekken, 2 weken eerder dan gepland. Vanaf vrijdag begint het aftellen dus sowieso. Vanavond lagen we dus rond 11 uur al in bed, we sliepen niet gelijk, maar we lagen er zeker eerder in dan normaal.
Morgen weer een nieuwe dag, en we gaan zeker proberen nog een paar super leuke dagen van te maken, maar dat gaat wel lukken. Morgen krijgen we in ieder geval een massage van Donna, zij is masseur en een schat van een vrouw. Gelukkig is ze Engels en ik heb ik mijn Frans niet nodig, niet dat ik die heb, maar toch.
Dit verslag is ook alweer klaar, tot morgen!
Liefs en kusjes van Margot en Susan
Ik kan trouwens niet gaan schelden, boos gaan doen of negatieve dingen over mensen gaan zeggen, want stel dat ze deze verslagen ook lezen.. Maar ik kan je verzekeren dat sinds dit weekend wij ons heel erg ergeren aan twee meiden, en dat wordt met de dag erger.
’s Middags aten we broccoli, aardappels, vissticks en wat spaghetti van de vorige dag. Tijdens het eten werd het weer genoeg gekletst en gelachen en tegen 2 uur waren we even helemaal vrij. Genoeg tijd om die speurtocht voor te bereiden, terwijl die andere meiden bezig waren met de vossenjacht. We hadden echter geen idee waar ze mee bezig waren, want we zagen ze nauwelijks en ze kwamen ook niet naar ons toe. Goeie samenwerking.
Tussen het eten en de opdrachten speurtocht in hadden we gelukkig nog wel even tijd om het zwembad in te gaan. Samen met Daphne, Sven en Koen lagen we in het zwembad. Het water was heerlijk, want vandaag was het weer warm genoeg hier. Zeker korte broekjes weer.
Om half 4 gingen we de opdrachten speurtocht uitvoeren. Susan ging met een groep mee en ik met de andere groep. De twee meiden gingen ook apart mee, Eva met Susan en Anke met mij. De kinderen moesten huisjes bouwen van takken, dierensoorten opnoemen,cijfers op volgorde leggen en eikels zoeken. Na een uurtje kwamen we weer bij de camping aan en konden we weer in het zwembad duiken. Jammer genoeg moest ik die avond gewoon weer werken dus ben ik gelijk maar gaan douchen. Susan had een avondje vrij en kwam samen met Miranda, Frank, Wessel, Tim en Koen patatjes eten bij de bar. Ik moest Eva alles leren die avond, omdat zij nog ingewerkt moest worden. Toen ik echter uit de keuken kwam zat Anke al aan de bar en was ze Eva de kassa al aan het aanleren. Oké? Er kwamen die avond nog wel meer dingen voorbij die ik niet helemaal snapte, maar laten we het erop houden dat ze nieuw waren. Goed excuus.
Anke bleef die avond de hele tijd aan de bar zitten om het bord opnieuw in de vullen en dingen te bedenken voor het animatieteam. Woensdag en donderdag stonden nog helemaal leeg, en voor 6 uur moesten zij dat vol hebben gezet. Wij zetten sinds de begin van onze vakantie het hele programma op het bord in de bar. Handig voor ons en handig voor de kinderen. Ze komen soms maandags al kijken wat ze de rest van de week gaan doen. Wij vonden het zelf dan ook niet erg leuk dat het bord nog niet vol stond, en het was inmiddels al dinsdag. Aukje gaf ze gelukkig de opdracht het in te vullen en zo konden wij toekijken hoe het programma werd volgeschreven.
Anke bleef de hele avond bij ons zitten, Susan zat buiten lekker patatjes te eten en wij stonden achter de bar. Gelukkig was het niet zo heel druk en hadden we genoeg tijd voor de vossenjacht die om 8 uur zou beginnen. Plan van aanpak: Susan en Anke helpen met verkleden, Anke legt het spel uit en maakt groepen met de mensen, Susan dropt de vossen (want ze was niet bekent met het spel) en Eva en ik vallen in zodra we vrij zijn. Goed plan zou je denken, maar het ging allemaal een stuk anders. De meiden hadden de mensen niet bij de pakken gezocht en dus moest een volwassen man in een apenpak van maat 164. Er waren pruiken weg en Aukje en Harjan raakten al gauw in de stress. Toen Anke ook nog wegging de vossen droppen en Susan niets kon doen, ontond er een grote chaos bij ons. Er stonden 30 mensen in de bar en allemaal waren ze aan het wachten op de vossenjacht, maar wie ging dat uitleggen? Susan had de plattegronden, ik heb de bar aan Eva overgelaten (hopen dat dat goed ging) en tegen Harjan gezegd dat ik met het vossenjacht-spel mee ging helpen. 30 mensen die daar roekeloos stonden te wachten, ik kon het niet aanzien en ik was niet te enige die dat zo voelde. Groepen maken, plattegronden weggeven en ze wegsturen. Snel nog even alles uitleggen en om kwart over 8 was dan eindelijk de eerste groep weg.
Uiteindelijk liep alles goed af, maar dit gebeurt ons nooit weer. Na dit spel hadden Susan en ik allebei gelijk zo iets van; ‘wat doen we hier nog?’ en ‘als we nu weggaan hebben we tenminste hier nog een goed gevoel over’. Je moet altijd weggaan op het leukste moment toch? Tja, daar zijn we nu te laat mee denkik. Na het spel gingen we Miranda, Frank, Wessel, Tim en Koen uitzwaaien. Zij gingen weer lekker richting Nederland, iets waar wij nu ook naar verlangden. Over een paar nachten zitten wij gelukkig ook in de bus terug, nog even doorbijten dus. Dit betekende echter ook dat we geen buren meer hadden om sterren mee te kijken. Daphne en René vertelden ons vandaag ook dat ze vrijdag vertrekken, 2 weken eerder dan gepland. Vanaf vrijdag begint het aftellen dus sowieso. Vanavond lagen we dus rond 11 uur al in bed, we sliepen niet gelijk, maar we lagen er zeker eerder in dan normaal.
Morgen weer een nieuwe dag, en we gaan zeker proberen nog een paar super leuke dagen van te maken, maar dat gaat wel lukken. Morgen krijgen we in ieder geval een massage van Donna, zij is masseur en een schat van een vrouw. Gelukkig is ze Engels en ik heb ik mijn Frans niet nodig, niet dat ik die heb, maar toch.
Dit verslag is ook alweer klaar, tot morgen!
Liefs en kusjes van Margot en Susan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
