Day 10

Vanochtend werd ik wakker met kippenvel, en om 7 uur trouwens. Wat een kou, echt niet meer normaal. En dan te verwachten dat er voor vandaag zon en 23 graden op het programma stond. Snel klaarmaken, naja snel, we kwamen pas 20 minuten nadat onze wekker ging uit bed. Ik deed maar een lange broek aan en shirt met lange mouw want dat die 23 graden ooit nog zou komen zag ik niet echt gebeuren. Om kwart over 8 stonden we bij de eerste tendi tent die schoongemaakt moest worden. Op deze camping hebben ze er 3 staan, en 2 stacaravans, allemaal zouden ze vandaag inwoners krijgen. 1 stacaravan was gelukkig al klaar, maar de rest moest nog gedaan worden. Nadat we de eerste tendi tent schoongemaakt hadden moesten we wachten totdat de gasten uit een tent of stacaravan gingen. Dan pas konden wij verder met schoonmaken. Uiteindelijk ging om 9 uur de stacaravan leeg en konden wij daar mee beginnen. Alles afstoffen, bedden opmaken, koelkast schoonmaken, gastfornuis schoonmaken, wc schoonmaken en natuurlijk de badkamer niet te vergeten. Nadat we alles af hadden en alleen de stacaravan nog gedweild moest worden kwam Harjan opeens aan lopen die ons zei dat we super snel weg moesten gaan, alles moesten laten vallen en naar onze eigen caravan moesten lopen. Telefoon mee, snel schoenen aan, deur achter ons dicht en doen alsof we daar nooit hebben gewerkt. Waarom? ‘Er waren mensen die aan het zeuren waren’ was zijn verklaring. Eenmaal bij de caravan aangekomen bleken ook onze buren terug gestuurd te zijn. Zij hadden echter een betere uitleg gekregen. Mensen van de vereniging van werknemers was langsgekomen. Naja langsgekomen, ze vielen meer binnen. Ze stonden zo ineens bij Harjan en Aukje in de keuken! ‘We hadden het privé bordje niet gezien, want de deur stond open’, ja lekkere smoes. Die mannen wilden echt alles weten. Wie er schoonmaakte, wie er de pizza’s bakte, echt alles wilden ze weten. Ik weet nog dat ik vanmiddag super erg schrok, want opeens werden we verjaagd uit de stacaravan. Tijd om te dweilen hadden we trouwens niet. In de tijd dat wij weer even in echte kampeerders waren veranderd, hadden de nieuwe gasten hun intrek al gedaan in de stacaravan, dus konden wij op naar de nieuwe tendi tent om te schoon te gaan maken. Rond 12 uur waren we dan ein-de-lijk klaar met schoonmaken en konden we van de zon gaan genieten. Het was inmiddels super warm geworden, de zon brandde op mijn kleren en mijn tshirt met lange mouw had ik in onze korte pauze verwisseld voor een tshirt met korte mouwen.
Daarna pakte in onze boodschappen tas weer, oortjes, zonnebril en liep ik die oh-zo-lange 500 meter weer richting de Super U (dé supermarkt). Met een hele boodschappen tas kwam ik terug, want we realiseerden ons opeens dat we sowieso winst gaan maken. (Leuke informatie dit. Hét grote pluspunt die we niet mogen missen na al die minpunten en negatieve verslagen). We hebben tot nu toe ongeveer 80 euro uitgegeven aan eten en drinken en alles dat we nodig hebben. Ons loon wordt vanavond nog gebracht en we hebben uitgerekend dat we ongeveer 80 euro per persoon krijgen. Misschien nog wel meer, of minder, ligt eraan of Aukje onze uren goed heeft gekeurd. We moeten namelijk zelf de uren bijhouden op een papier en dat papiertje moeten we elke zaterdagavond inleveren bij haar. We zullen zien hoeveel we vanavond krijgen.
Na het boodschappen rondje zijn we gaan wassen. We waren vrij en het was goed weer; tijd om te wassen dus. Zelf kost het ons gelukkig niets. We kregen afwasmiddel en geld van haar. Na driekwartier kon onze was op ons zelfgemaakte waslijntje en konden wij om 6 uur gaan werken. Hoezo vrije middag? In die driekwartier hebben we trouwens een rondje gelopen door het bos met een aantal meiden. Ze kwamen bij ons buiten zitten voor de caravan en wouden graag mee door het bos lopen om te kijken of er nog spullen lagen van de spooktocht. Gezellig door het bos met z’n 6en, altijd leuk!
Tijdens onze bardienst moesten we hard werken. Buiten zaten alle tafels vol met groepen van 9 mensen, er werden nieuwe tafels bijgezet, en er moesten nog bestellingen worden gedaan voor mensen die alles mee wouden nemen naar de caravan/tent/stacaravan/vouwwagen/etc. De koks waren stressig, de muziek viel tegen en alles kwam voor sommige mensen nét iets te laat. Gelukkig was het in de keuken een stuk drukker dan in de bar en konden wij vrolijk kletsen met de mensen die aan het wachten waren op hun bestellingen. Al met al gingen deze 2 uur super snel en was het voorbij voordat we het wisten.
En nou zitten we op onze vrije zaterdagavond, en een uitslaapdagje voor de boeg, in de caravan met een zak chips en een fles cola. Dat uitslaapdagje hebben wij verdiend en zijn we echt aan toe, dus als een baby mij morgenochtend om 7 uur wakker maakt met zijn gekrijs, ben ik die hele dag chagrijnig. Sowieso.
Ik ga nu weer, dit reisverslag is klaar en wij gaan een film kijken. Veel liefs en tot morgen!
Margot en Susan