Day 2

Tuurlijk wij komen aan in Frankrijk en het gaat regen. Zul je altijd zien. Het begon vannacht al, toen we nog in onze oh-zo-grote bed lagen. Viel achteraf gezien trouwens wel mee, we hebben heerlijk geslapen. Naja totdat het 's nachts begon te regen. Ik dacht gelijk aan die voortent, straks zaten we zonder of waren al onze kleren weggespoeld. Nadat we weer sliepen werden we om half 10 wakker gemaakt door mijn opa en oma die voor de caravan stonden. Ik was mijn schoenen én de wasmiddel vergeten uit de auto te halen. Toen ze die hadden achtergelaten gingen hun weer richting Nederland, en kropen wij weer in bed. Een half-uurtje later werden we weer wakker en kwamen we achter de goede staat van onze caravan. *uhum* Als je je omdraaide in bed trilden er sowieso 2 kastjes in de caravan. (Ik zet er nog wel even wat foto's op zodat je weet over welke kastjes in het nu heb. Maar ik bedoel die kastjes die overal tegen de bovenkant van de caravan zitten.) Ging je rechtop zitten, dan trilde meestal de helft mee. Maar alle kastjes leken van de muur af te komen als je ging lachen en geloof me, als je in zo'n caravan als die van ons ligt moet je non-stop lachen. Wat een gedoe allemaal haha.
Wouden we net uit het bed stappen horen we iemand op onze caravan kloppen. Susan doet het gordijntje open, en je gelooft het nooit, stond er een man in onze voortent naar onze caravan te kijken. Hij keek even rond en een paar minuten later deed hij de voortent weer dicht en liep hij weer weg. Hoe eng wil je het hebben. Echt wtf, deed hij bij onze caravan? Dit vragen wij ons nog steeds af, want hem heb ik nog niet gezien op deze camping. Even opletten dus de aankomende dagen.
Nadat de regen was opgehouden en we ons hadden klaargemaakt zijn we het dorpje ingelopen. Bij de supermarkt overkwamen ons de raarste dingen. Zo hebben we de hele super markt afgezocht naar tassen, want natuurlijk we kochten teveel en dat ging never passen in de tassen die we meehadden. Maar duhh, geen tassen te bekennen. Stonden we eindelijk bij de kassa, denken gehandicapte mensen ook nog dat ze zo voor kunnen gaan. Wij dachten dat hij er langs wou, wou hij ook, maar zijn vrouw kwam er ook nog achteraan, met een kar vol boodschappen. Ik heb volgens mij nog nooit zo raar gekeken naar mensen in de supermarkt. Susan's gezicht sprak trouwens boekdelen, ik kon m'n lachen niet inhouden. Een kar vol en dan ook nog gewoon voorkruipen! Tja, zal wel normaal zijn, niemand keek op of om.
Toen we dan eindelijk aan de beurt waren geweest, bleek dus dat alles niet in de tas paste. Susan is daarom maar even bij een andere winkel naar binnen gegaan en heeft in haar Frans even twee plastic zakjes geregeld. 'Ja duhh' is voor Fransen precies hetzelfde als: 'Ja deux' zijn we nu achter gekomen.
Nadat we alles zo goed als vast konden houden zijn we weer richting de camping gelopen. Iedereen keek ons aan met van die jullie-hebben-boodschappen-gekocht-alsof-jullie-nog-nooit-een-supermarkt-hebben-gezien ogen. En nu zitten we dus in de voortent, met een zak maoam party mix naast ons, een fles cola en als het goed is ligt er nog wat stokbrood in de caravan. Over 23 dagen zijn we terug, maar als we dit weer hebben en haast geen werk, gaan wij de aankomende 3,5 nog een hoop films kijken. 'Dramatisch dit', aldus Susan

hahahah Susan en ik vragen ons op dit moment af hoe we hier zijn beland. Goeie vraag. Volgens Susan komt het omdat we geen geld hadden, samen op vakantie wouden en met kinderen werken ons wel leuk leek. Tada, daar heb je het al. 'Zodra we terug komen gaan we gelijk sparen, want dit is zo'n één keer en nooit weer ervaring. Wat een drama dit, en dan vooral dit weer. Als het nou 30 graden was, want die korte broeken hebben we nu ook voor niets meegenomen en dan verveelden we ons ook niet. Gelijk de eerste dag en hup, lange broek aan. Je moet wel echt gaan sparen hoor, want anders zitten we er volgend jaar weer zo bij', aldus Susan. Duidelijk genoeg lijkt me.

Wat we de rest van de dag gaan doen is me nog onduidelijk. Wel weet ik dat we moeten gaan oppassen dat onze voortent niet onderloopt met water. We zijn nu al de hele tijd bezig om te zorgen dat die flappen van de voortent goed liggen, en zelfs als je dat doet kan er nog regen naar binnen. Als het zo blijft regenen word het denkik non-stop films kijken. Iemand trouwens nog suggesties voor leuke films?
Ik ga weer, maar we schrijven weer een blog zodra er genoeg is gebeurt, en dat is sneller dan je denkt.

Liefs Margot en Susan