Day 22: countdown has begun!
Blijf op de hoogte en volg Margot en Susan
02 Augustus 2012 | Frankrijk, Éguzon-Chantôme
Nog 2 daagjes te gaan en dan hebben we alweer weekend! Naja, meer de benaming weekend dan echt vrij zijn, want dat duurt nog iets langer voor ons. De terugreis komt steeds dichterbij en eigenlijk willen we nu ook wel naar huis. De campinggasten die we allemaal een beetje leerden kennen zijn allemaal al richting Nederland, en de nieuwe campinggasten blijven allemaal maar een paar daagjes. Het is moeilijker om met zulke mensen in contact te komen, omdat ze binnen no-time weer zijn vertrokken naar een andere camping of naar huis. Het eind komt nu dan ook inzicht, en ik kan ook echt zeggen dat ik zin heb in zondag; tas inpakken en gaaaaann.
Vandaag begon onze dag weer met de knutselclub. Er stond nog een grote afwas, dus die hadden we vandaag extra, maar voor de rest ging alles goed. (Ik kan wel letterlijk dingen gaan noemen, want zo goed ging het niet, maar dat doe ik niet. Stel dat ze de verslagen lezen, dan worden die laatste paar dagen niet zo leuk als we gehoopt hadden.)
Om half 12 lieten we de twee meiden met de laatste paar kinderen zitten en gingen wij met Daphne naar Oradour-sur-Glane. Dit dorp is een martelaarsdorp dat is getroffen in de tweede wereldoorlog, en alles wat is overgebleven staat er nog. Half verbrande auto’s, de kerk, huizen en zelfs naaimachines. Het was super indrukwekkend en als je daar rondliep kon je je nauwelijks voorstellen dat daar mensen hadden gelopen. Ik neem een stuk over uit de folder zodat jullie ook snappen wat is gebeurt en waar ik het over heb.
‘Na de landing van de geallieerden in Normandië op 6 juni, kiest de divisie van de Waffen SS op 8 juni positie in de regio van Tulle en Limoges voor een uitkammingsoperatie tegen het verzet. Er nemen ongeveer 8500 mannen aan deel die een bloedend spoor achterlaten op hun traject. Op 9 juni bereikt de formatie van de Waffen SS Limoges, Guéret, Argenton-sur-Creuse. Overal wordt gemoord, geplunderd en brand gesticht. Het uitkammen maakt deel uit van de terreuropraties.
De slachting van 99 gijzelaars en de deportatie van vele inwoners van Tulle op 9 juni maakt deel uit van een hele reeks tragische gebeurtenissen. Deze bereiken de volgende dag, 10 juni, een hoogtepunt in Oradour.
Op 9 juni belegert het regiment Waffen SS Der Führer, een van de twee eenheden van de pantserdivisie Das Reich, de stad Limoges en haar buitenwijken. Het hoofdkwartier (vier compagnieën) wordt gevestigd in Limoges, het eerste bataljon (hoofdkwartier en vier compagnieën) ten westen van Limoges: in Rochechouart en Saint-Junien. Dankzij archiefdocumenten weten we dat er bijeenkomsten zijn gehouden: op vrijdag 9 juni tussen militieleden te Limoges, en op zaterdagochtend 10 juni achtereenvolgens in Limoges en in Saint-Junien, tussen officieren van de Waffen SS en in Limoges gestationeerde SS-ers. De militieleden volgen de operaties. Hiermee krijgen we meer inzicht in de voorbeeldactie die al sinds enkele dagen is gepland (dit bevestigen verschillende notities van de SS generaal op 9 en 10 juni). De manschappen dienen op de avond van 10 juni in Nieul te worden gelegerd. Het dorpje Oradour ligt op de route tussen Saint-Junien en Nieul. De troep van de Waffen SS arriveert bij het dorp, dat wordt ingesloten. De bevolking wordt bijeen gebracht. De mannen wordt gescheiden van de vrouwen en kinderen. De mannen wordt geëxecuteerd in later gelokaliseerde ruimten. Er wordt in het wilde weg gedood op straat en in de huizen, zodat er geen getuigen meer zouden overblijven. Huizen worden geplunderd en in brand gestoken. Vrouwen en kinderen worden afslacht in de kerk, die ze later proberen op te blazen met explosieven. Vervolgens worden de lijken systematisch verbrand en in een massagraf gedumpt, zodat ze niet meer geïdentificeerd konden worden. Met het onherkenbaar maken van de doden en het toch duidelijk achterlaten van sporen van het bloedbad heeft de Waffen SS bewust zijn terreur benadrukt.’
Vooral dat laatste stuk hebben we vandaag meerdere keren in ons achterhoofd gehouden, vooral toen we door de kerk heen liepen. Ik heb genoeg foto’s gemaakt, dus ik plaats er sowieso een paar bij dit verslag. Dit hele drama heeft zich afgespeeld in 3 uur. Het begon om 2 uur met het omsingelen en bij elkaar brengen van mensen op het dorpsplein en het eindigde om 5 uur met het uitbranden van de kerk, waar alle kinderen en vrouwen zatten opgesloten. Één vrouw overleeft de laatste slachtpartij. Dat was Mevrouw Rouffanche. Het jongste kind was slechts 8 maanden oud.
Na het indrukwekkende bezoek aan het dorp zijn we weer terug gereden naar de camping. Het was inmiddels alweer bijna half 5.
Gelukkig hadden we vandaag geen bardienst en hoefden we alleen maar het avondspel te doen. Wel minder uren maken, maar is ook wel eens lekker. Morgen krijgen we het weer lekker druk, dus zo’n rustig dagje is ook niet heel verkeerd.
Nadat we een loempia hadden gegeten bij de bar, begonnen we om 8 uur met het Kubb spel. Daphne speelde het normaal altijd, maar omdat zij er nu niet bij kon zijn moesten wij het maar met de spelregels uit proberen. Harrie kende het spel echter helemaal uit z’n hoofd en wou wel komen om 8 uur. Toen alle kinderen er echter stonden was Harrie nergens te bekennen. Susan dacht dat ze het ook wel kon uitleggen en begon toen maar alvast met het spel. Er kwamen steeds meer kinderen op af en binnen een kwartiertje waren er meer dan 20 kinderen die mee wouden doen aan een spel waar maar 12 kinderen aan mee kunnen doen. Problem here. In het begin ging het nog goed en bleven de kinderen rustig. Het spelletje is namelijk helemaal niet zo makkelijk en je moet het goed snappen wil je het goed mee kunnen spelen. Met het 2e potje ging het echter fout. Er waren 2 jongens super irritant die ik al gauw wat aan kon doen. Hij mocht dan ook maar 3 keer gooien toen ik er helemaal klaar mee was. Ik zette hem op de bank, en iedereen was stil. Toen ik terug kwam van de wc zat er alweer een tweede jongen op de bank. Harrie schreeuwde gelijk: ‘Margot! Kijk! Susan heeft er nog eentje op de bank gezet, en ze was echt boos’ haha, ik heb me slap gelachen, eindelijk ik was niet de enige boze juf. Die jongens bleven daar keurig de hele tijd zitten en keken mee. Nadat we anderhalf uur verder waren en 2 potjes kubb spel was ik er wel klaar mee, en Susan ook. We hadden het steenkoud en de kinderen luisterden voor geen meter. Om 10 uur zaten we weer in de warme caravan en ik kon dit verslag afschrijven. Snel zet ik nog wat foto’s op facebook en straks bij dit verslag en dan kunnen we weer lekker ons bed in duiken. De busreis komt steeds dichterbij, en het besef is er nog niet helemaal. We zitten hier vandaag precies 3 weken en de tijd is voorbij gevlogen, veel sneller dan we hadden gedacht die eerste paar dagen in de caravan. Maar oké, zondag is het tijd voor de afscheidspreek, nu moeten we nog de laatste paar daagjes afmaken en morgen eerst nog even Daphne afzwaaien om 8 uur. Die gaan eerst nog even naar een festival in België en dan zondag ook naar Nederland.
Veel liefs vanuit het nog steeds warme Eguzon en tot snel!
Kusjes van Margot en Susan
Vandaag begon onze dag weer met de knutselclub. Er stond nog een grote afwas, dus die hadden we vandaag extra, maar voor de rest ging alles goed. (Ik kan wel letterlijk dingen gaan noemen, want zo goed ging het niet, maar dat doe ik niet. Stel dat ze de verslagen lezen, dan worden die laatste paar dagen niet zo leuk als we gehoopt hadden.)
Om half 12 lieten we de twee meiden met de laatste paar kinderen zitten en gingen wij met Daphne naar Oradour-sur-Glane. Dit dorp is een martelaarsdorp dat is getroffen in de tweede wereldoorlog, en alles wat is overgebleven staat er nog. Half verbrande auto’s, de kerk, huizen en zelfs naaimachines. Het was super indrukwekkend en als je daar rondliep kon je je nauwelijks voorstellen dat daar mensen hadden gelopen. Ik neem een stuk over uit de folder zodat jullie ook snappen wat is gebeurt en waar ik het over heb.
‘Na de landing van de geallieerden in Normandië op 6 juni, kiest de divisie van de Waffen SS op 8 juni positie in de regio van Tulle en Limoges voor een uitkammingsoperatie tegen het verzet. Er nemen ongeveer 8500 mannen aan deel die een bloedend spoor achterlaten op hun traject. Op 9 juni bereikt de formatie van de Waffen SS Limoges, Guéret, Argenton-sur-Creuse. Overal wordt gemoord, geplunderd en brand gesticht. Het uitkammen maakt deel uit van de terreuropraties.
De slachting van 99 gijzelaars en de deportatie van vele inwoners van Tulle op 9 juni maakt deel uit van een hele reeks tragische gebeurtenissen. Deze bereiken de volgende dag, 10 juni, een hoogtepunt in Oradour.
Op 9 juni belegert het regiment Waffen SS Der Führer, een van de twee eenheden van de pantserdivisie Das Reich, de stad Limoges en haar buitenwijken. Het hoofdkwartier (vier compagnieën) wordt gevestigd in Limoges, het eerste bataljon (hoofdkwartier en vier compagnieën) ten westen van Limoges: in Rochechouart en Saint-Junien. Dankzij archiefdocumenten weten we dat er bijeenkomsten zijn gehouden: op vrijdag 9 juni tussen militieleden te Limoges, en op zaterdagochtend 10 juni achtereenvolgens in Limoges en in Saint-Junien, tussen officieren van de Waffen SS en in Limoges gestationeerde SS-ers. De militieleden volgen de operaties. Hiermee krijgen we meer inzicht in de voorbeeldactie die al sinds enkele dagen is gepland (dit bevestigen verschillende notities van de SS generaal op 9 en 10 juni). De manschappen dienen op de avond van 10 juni in Nieul te worden gelegerd. Het dorpje Oradour ligt op de route tussen Saint-Junien en Nieul. De troep van de Waffen SS arriveert bij het dorp, dat wordt ingesloten. De bevolking wordt bijeen gebracht. De mannen wordt gescheiden van de vrouwen en kinderen. De mannen wordt geëxecuteerd in later gelokaliseerde ruimten. Er wordt in het wilde weg gedood op straat en in de huizen, zodat er geen getuigen meer zouden overblijven. Huizen worden geplunderd en in brand gestoken. Vrouwen en kinderen worden afslacht in de kerk, die ze later proberen op te blazen met explosieven. Vervolgens worden de lijken systematisch verbrand en in een massagraf gedumpt, zodat ze niet meer geïdentificeerd konden worden. Met het onherkenbaar maken van de doden en het toch duidelijk achterlaten van sporen van het bloedbad heeft de Waffen SS bewust zijn terreur benadrukt.’
Vooral dat laatste stuk hebben we vandaag meerdere keren in ons achterhoofd gehouden, vooral toen we door de kerk heen liepen. Ik heb genoeg foto’s gemaakt, dus ik plaats er sowieso een paar bij dit verslag. Dit hele drama heeft zich afgespeeld in 3 uur. Het begon om 2 uur met het omsingelen en bij elkaar brengen van mensen op het dorpsplein en het eindigde om 5 uur met het uitbranden van de kerk, waar alle kinderen en vrouwen zatten opgesloten. Één vrouw overleeft de laatste slachtpartij. Dat was Mevrouw Rouffanche. Het jongste kind was slechts 8 maanden oud.
Na het indrukwekkende bezoek aan het dorp zijn we weer terug gereden naar de camping. Het was inmiddels alweer bijna half 5.
Gelukkig hadden we vandaag geen bardienst en hoefden we alleen maar het avondspel te doen. Wel minder uren maken, maar is ook wel eens lekker. Morgen krijgen we het weer lekker druk, dus zo’n rustig dagje is ook niet heel verkeerd.
Nadat we een loempia hadden gegeten bij de bar, begonnen we om 8 uur met het Kubb spel. Daphne speelde het normaal altijd, maar omdat zij er nu niet bij kon zijn moesten wij het maar met de spelregels uit proberen. Harrie kende het spel echter helemaal uit z’n hoofd en wou wel komen om 8 uur. Toen alle kinderen er echter stonden was Harrie nergens te bekennen. Susan dacht dat ze het ook wel kon uitleggen en begon toen maar alvast met het spel. Er kwamen steeds meer kinderen op af en binnen een kwartiertje waren er meer dan 20 kinderen die mee wouden doen aan een spel waar maar 12 kinderen aan mee kunnen doen. Problem here. In het begin ging het nog goed en bleven de kinderen rustig. Het spelletje is namelijk helemaal niet zo makkelijk en je moet het goed snappen wil je het goed mee kunnen spelen. Met het 2e potje ging het echter fout. Er waren 2 jongens super irritant die ik al gauw wat aan kon doen. Hij mocht dan ook maar 3 keer gooien toen ik er helemaal klaar mee was. Ik zette hem op de bank, en iedereen was stil. Toen ik terug kwam van de wc zat er alweer een tweede jongen op de bank. Harrie schreeuwde gelijk: ‘Margot! Kijk! Susan heeft er nog eentje op de bank gezet, en ze was echt boos’ haha, ik heb me slap gelachen, eindelijk ik was niet de enige boze juf. Die jongens bleven daar keurig de hele tijd zitten en keken mee. Nadat we anderhalf uur verder waren en 2 potjes kubb spel was ik er wel klaar mee, en Susan ook. We hadden het steenkoud en de kinderen luisterden voor geen meter. Om 10 uur zaten we weer in de warme caravan en ik kon dit verslag afschrijven. Snel zet ik nog wat foto’s op facebook en straks bij dit verslag en dan kunnen we weer lekker ons bed in duiken. De busreis komt steeds dichterbij, en het besef is er nog niet helemaal. We zitten hier vandaag precies 3 weken en de tijd is voorbij gevlogen, veel sneller dan we hadden gedacht die eerste paar dagen in de caravan. Maar oké, zondag is het tijd voor de afscheidspreek, nu moeten we nog de laatste paar daagjes afmaken en morgen eerst nog even Daphne afzwaaien om 8 uur. Die gaan eerst nog even naar een festival in België en dan zondag ook naar Nederland.
Veel liefs vanuit het nog steeds warme Eguzon en tot snel!
Kusjes van Margot en Susan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
