Day 16
Blijf op de hoogte en volg Margot en Susan
27 Juli 2012 | Frankrijk, Éguzon-Chantôme
Vrijdag, laatste dag voor het weekend, laatste dag dat de wekker ging om half 9 en laatste dag dat we een sport of middagspel moesten organiseren.
Ik ben trouwens wat dingen vergeten die donderdag zijn gebeurt en die eigenlijk niet ongenoemd kunnen blijven. Ten eerste zit er dus nu echt een gat in de caravan. Er zat al sinds het begin een soort van ‘zwak’ punt bij de deur en gisteren is Susan er dus met één voet doorheen gezakt. Samen met de buurvrouw waren we namelijk het grondzeil aan het verplaatsen zodat dat tuintje even uit onze voortent verdween. Susan ging even in de deuropening staan, en na een tijdje ging ze dus met één voet door de vloer heen. Nu zit er dus een gat in de caravan en moeten we steeds oppassen dat we niet in de gat belanden als we de caravan binnen komen. Echt iets voor ons om tijdens het in- of uitlopen van de caravan met een voet in dat gat te blijven haken. Naast het gat zit inmiddels nog een ‘zwak’ punt, het is gewoon een kwestie van tijd dat we ook door dat punt heen zakken.
Ook heeft Susan gisteren tijdens het snoep gevecht een tuinstoel kapot gemaakt. Niet te repareren trouwens, gelukkig was het een twee euro stoel en hoeft ze niets meer te betalen. Goeie actie Susan.
’s Ochtends werden we wakker met weer een uitzicht om een mooie grasveldje vol met stukken brood en snoepjes. Nadat we zo goed als wakker waren geworden hebben we alles even in chips zakken gedaan, want de vuilniszakken waren ook op. Samen met Daphne hebben we de knutselclub gedaan. We waren alle drie helemaal brak en moe en konden ieder moment weer verder slapen. Wat verlangde ik naar die uitslaapzondag.
Met de knutselclub gingen we hoedjes maken voor de kinderdisco ’s avonds. Alle kinderen maakten er een bende van, en met een moe lichaam alles opruimen, levert geen blije gezichten op. Sowieso al niet eigenlijk. Na de knutselclub gingen we pizza’s eten met de familie. Op de camping verkopen we namelijk pizza’s en patat en alle pizza’s hebben we vandaag mogen uitproberen. Ze waren super lekker en voor herhaling vatbaar, natuurlijk!
Na het middag eten kregen we te horen dat er storm opkomst was. Code oranje werd al snel genoemd. Overal op de camping werden nog extra lijntjes gespannen aan de voortent en de hamers kwamen bij de meesten al tevoorschijn. Wij hoefden niet meer te doen als wachten en rond 2 uur kwamen de eerste druppels al en iedereen vluchtte de caravan al in. Binnen een halfuurtje was het echter allemaal weer verdwenen. We waren aan het wachten op nog een paar stortbuien, onweersbuien of iets wat meer op storm leek, maar meer dan dat kwam er niet. Rond half 4 ging het voetbaltoernooi dus gewoon door en voetbalde iedereen weer vrolijk mee. De temperatuur steeg super snel en de flessen water kwamen gelijk tevoorschijn. Weersvoorspellingen kloppen hier dus voor geen meter..
Na het voetbaltoernooi moesten we omkleden, oud stokbrood eten en weer aan het werk tot 8uur. Daarna snel afwassen en daarna naar de kinderdisco. De kinderen stonden al een kwartier van te voren te wachten voor de bar en iedereen had zijn mooiste kleren aan gedaan. Binnen een 10 minuten stond de hele bar vol en waren alle kinderen aan het dansen. Uiteindelijk ging onze taak over in een bardienst en moesten we drankjes klaarmaken. Susan danste echter door en hielp Leon en Ankie soms even met de muziek. Om half 11 waren we eindelijk klaar en konden we nog snel even douchen. Mijn hele lichaam was op en het enige wat ik nog kon doen is voor de tent zitten met een zak chips en een glas cola. Susan ging nog even een slinger maken voor de buurman die morgen 49 jaar wordt, en ik maak nu dus nog even een reisverslag. Leon komt natuurlijk ons even helpen met het opeten van chips en dus zit het vroeg naar bed gaan er niet in voor ons.
Van Susan en Leon zet ik mezelf te weinig voor schut en dus moet ik nog even wat negatiefs over mezelf in een verslag zetten. Ze hadden net nog wat bedacht, maar natuurlijk zijn ze het nu vergeten.
Het word nu echt tijd dat ik er een eind aan ga maken en morgen maak ik weer een nieuw verslag! Internet is hier trouwens best slecht, en omdat er teveel mensen opzitten duurt het soms even voordat ik er weer een nieuw verslag op kan zetten, maar ik beloof jullie dat ik vaak genoeg kijk of internet het alweer doet!
Liefs en kusjes vanuit Eguzon,
Margot en Susan
Ik ben trouwens wat dingen vergeten die donderdag zijn gebeurt en die eigenlijk niet ongenoemd kunnen blijven. Ten eerste zit er dus nu echt een gat in de caravan. Er zat al sinds het begin een soort van ‘zwak’ punt bij de deur en gisteren is Susan er dus met één voet doorheen gezakt. Samen met de buurvrouw waren we namelijk het grondzeil aan het verplaatsen zodat dat tuintje even uit onze voortent verdween. Susan ging even in de deuropening staan, en na een tijdje ging ze dus met één voet door de vloer heen. Nu zit er dus een gat in de caravan en moeten we steeds oppassen dat we niet in de gat belanden als we de caravan binnen komen. Echt iets voor ons om tijdens het in- of uitlopen van de caravan met een voet in dat gat te blijven haken. Naast het gat zit inmiddels nog een ‘zwak’ punt, het is gewoon een kwestie van tijd dat we ook door dat punt heen zakken.
Ook heeft Susan gisteren tijdens het snoep gevecht een tuinstoel kapot gemaakt. Niet te repareren trouwens, gelukkig was het een twee euro stoel en hoeft ze niets meer te betalen. Goeie actie Susan.
’s Ochtends werden we wakker met weer een uitzicht om een mooie grasveldje vol met stukken brood en snoepjes. Nadat we zo goed als wakker waren geworden hebben we alles even in chips zakken gedaan, want de vuilniszakken waren ook op. Samen met Daphne hebben we de knutselclub gedaan. We waren alle drie helemaal brak en moe en konden ieder moment weer verder slapen. Wat verlangde ik naar die uitslaapzondag.
Met de knutselclub gingen we hoedjes maken voor de kinderdisco ’s avonds. Alle kinderen maakten er een bende van, en met een moe lichaam alles opruimen, levert geen blije gezichten op. Sowieso al niet eigenlijk. Na de knutselclub gingen we pizza’s eten met de familie. Op de camping verkopen we namelijk pizza’s en patat en alle pizza’s hebben we vandaag mogen uitproberen. Ze waren super lekker en voor herhaling vatbaar, natuurlijk!
Na het middag eten kregen we te horen dat er storm opkomst was. Code oranje werd al snel genoemd. Overal op de camping werden nog extra lijntjes gespannen aan de voortent en de hamers kwamen bij de meesten al tevoorschijn. Wij hoefden niet meer te doen als wachten en rond 2 uur kwamen de eerste druppels al en iedereen vluchtte de caravan al in. Binnen een halfuurtje was het echter allemaal weer verdwenen. We waren aan het wachten op nog een paar stortbuien, onweersbuien of iets wat meer op storm leek, maar meer dan dat kwam er niet. Rond half 4 ging het voetbaltoernooi dus gewoon door en voetbalde iedereen weer vrolijk mee. De temperatuur steeg super snel en de flessen water kwamen gelijk tevoorschijn. Weersvoorspellingen kloppen hier dus voor geen meter..
Na het voetbaltoernooi moesten we omkleden, oud stokbrood eten en weer aan het werk tot 8uur. Daarna snel afwassen en daarna naar de kinderdisco. De kinderen stonden al een kwartier van te voren te wachten voor de bar en iedereen had zijn mooiste kleren aan gedaan. Binnen een 10 minuten stond de hele bar vol en waren alle kinderen aan het dansen. Uiteindelijk ging onze taak over in een bardienst en moesten we drankjes klaarmaken. Susan danste echter door en hielp Leon en Ankie soms even met de muziek. Om half 11 waren we eindelijk klaar en konden we nog snel even douchen. Mijn hele lichaam was op en het enige wat ik nog kon doen is voor de tent zitten met een zak chips en een glas cola. Susan ging nog even een slinger maken voor de buurman die morgen 49 jaar wordt, en ik maak nu dus nog even een reisverslag. Leon komt natuurlijk ons even helpen met het opeten van chips en dus zit het vroeg naar bed gaan er niet in voor ons.
Van Susan en Leon zet ik mezelf te weinig voor schut en dus moet ik nog even wat negatiefs over mezelf in een verslag zetten. Ze hadden net nog wat bedacht, maar natuurlijk zijn ze het nu vergeten.
Het word nu echt tijd dat ik er een eind aan ga maken en morgen maak ik weer een nieuw verslag! Internet is hier trouwens best slecht, en omdat er teveel mensen opzitten duurt het soms even voordat ik er weer een nieuw verslag op kan zetten, maar ik beloof jullie dat ik vaak genoeg kijk of internet het alweer doet!
Liefs en kusjes vanuit Eguzon,
Margot en Susan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
