Day 7: Pannenkoekendag

Yes, eindelijk 30 graden, maar wat een hitte zeg. Eerst gingen we ’s ochtends met de knutselclub een vlinder maken van koffiezakjes. Sommige kinderen waren met twee potlood strepen klaar en anderen maakten er, zoals gewoonlijk, hele kunstwerken van. Een paar meisjes die we net leerden kennen gingen vrijdag alweer weg en er waren ook kinderen die nog tot volgende week vrijdag bleven. Snel realiseerden we ons dat als die tweede groep vertrekt, wij er al twee weken op hebben zitten. Tijd gaat nog best wel snel hier.
Na de knutselclub ben ik in de zon gaan liggen en was het Susans beurt om naar de bakker toe te lopen, maar verder ging de reis dan ook niet. ‘Bakker was ver genoeg’, aldus Susan. Een halfuurtje/kwartiertje later kwam ze terug met één stokbrood. Alles was uitverkocht, maar ja met één stokbrood gingen we het waarschijnlijk ook wel redden. In onze voortent hebben we inmiddels een tuintje. Het onkruid komt al door het grondzeil heen groeien, en dat terwijl ze hier nog geen week zitten. Foto’s komen nog wel een keertje bij dit verslag!
Susan schreeuwt al drie dagen: ‘oké, vandaag ga ik zeker mijn boek uitlezen’, maar al drie dagen lukt dat blijkbaar niet echt, want vandaag zei ze dat dus weer. In de tussentijd hebben we weer gegeten met de familie en dit keer waren het hotdogs. De meiden van het gezin hebben de gewoonte om het stuk stokbrood eerst uit te hollen, het daarna te vullen met ketchup en frietsaus om vervolgens de knakworsten erin te gooien. Goeie manier van hotdogs maken dacht ik zo.
Om 2 uur hadden we eerst nog een zwemwedstrijd, georganiseerd door ons buurmeisje a.k.a kletskous. Stonden we daar, in de brandende zon aan de kant van het zwembad te kijken naar een zwemwedstrijd, leuk is anders. Maar uiteindelijk was het makkelijk geld verdienen, want we hoefden nog vrij weinig te doen, eigenlijk helemaal niets. Toekijken was genoeg. Hoppa, weer een halfuurtje erbij. Na de zwemwedstrijd zijn we zelf nog even het water ingedoken, maar na een kwartiertje lagen we alweer op ons vertrouwde handdoekje bij de caravan. Binnen een halfuurtje was ik alweer verbrand, natuurlijk, bruin worden zit er voor mij nog niet bij. Susan klaagt alleen nog maar, want zij wil ook bruin worden en dat word ze niet. Jammerrr voor Susan.
Na die super geslaagde zwemwedstrijd hadden we tot 6 uur om in de zon te liggen, muziek te luisteren, boek uit te lezen (Susan heeft hem ein-de-lijk uit nu) en vooral in de zon te liggen. Om 6 uur hadden we weer bardienst en vanavond werd het dus wel druk. Het was namelijk woensdag en op deze camping betekent dat pannenkoekendag. Als gast op de camping kun je dan voor 70 cent een pannenkoek kopen, wel moet je je eigen bestek en bord meenemen. Susan en ik stonden zoals gewoonlijk achter de bar en vandaag hadden we het super druk met drankjes maken en wegbrengen. Tot 8 uur liep het storm en hadden we het super druk, is weer eens wat anders dan stil staan achter een bar en af een toe een biertje tappen. Jaja, dat doen we inmiddels ook.
We wouden dus gaan douchen nadat we vrij waren, maar omdat de douches weer eens helemaal vol zaten moesten we eerst nog even de caravan in, en wat hebben we gelachen. Ik zat vol energie en kon alleen nog maar lachen, gold ook voor Susan trouwens.
Uiteindelijk konden we dan douchen en daarna gingen we de caravan weer in. Dat eindje lopen van de toiletgebouwen naar de caravan is maar 100 meter maar duurt soms een eeuwigheid. Kinderen die op ons af komen rennen en ouders die met ons gaan kletsen, niet dat het erg is, ik vind het zelf allemaal super gezellig en ik kan dan ook eindelijk zeggen dat ik het hier eigenlijk wel leuk begin te vinden. Ja, ik weet het, lijkt wel een revolutie plaats te hebben gevonden en misschien is het morgen wel weer anders, maar het is ein-de-lijk gezellig hier! Ik praat weer lekker voor mezelf maar Susan denkt hier ook hetzelfde over, weet ik zeker. We barsten op dit moment wel van de energie en Suus komt dan in een hele irritante bui, erg duidelijk nu. Ze is nu moppen aan het voorlezen en ik ben hier diegene die muggen moet vermoorden. Het barst van de muggen hier en wie durft ze niet aan te raken? Juist, die gestoorde die tegen over me zit nu. Susan dus. Ik ben nu ’s avonds diegene die de muggen hoort en ze vermoord, Susan doet alsof ze ze niet hoort, maar eigenlijk… eigenlijk is ze gewoon bang dat zij ze moet vermoorden. Ja duidelijk, ik weet al wat mijn rol hier is.
Morgen word het weer wat minder, maar over regen hebben we het nog niet gehad. Hopelijk duurt dat ook nog even, want we hebben nog genoeg te doen!
Liefs en tot over 19 dagen!
Margot en Susan