Day 5: Bloody hot

Vanochtend ging voor het eerst onze werk-wekker, en wel om half 9. En wat was het al warm.. Korte broekjes, hempjes, alle zomerkleden konden ein-de-lijk aan. En toen we ook nog hoorden dat het in Nederland regende, waren we helemaal blij. Niet dat we jullie geen goed weer gunnen, maar dat het hier beter weer is geeft ons toch een beter vakantie gevoel.
In een uurtje hebben we toen ontbeten en klaargemaakt, en zelfs dat was nog erg krap. Eenmaal bij de bar/restaurant (foto’s zitten/komen bij dit verslag) aangekomen moesten we eerst nog het restaurant schoonmaken en klaarmaken voor de hele dag, en ook het knutselwerkje moesten we voorbereiden. Daarna kon om half 11 de knutselclub beginnen. We gingen een vlieger maken/vouwen van papier. Er waren een paar meisjes van 8 bij die er ware kunstwerken van maakten, en ook jongentjes konden er wat van. Er waren zelfs kinderen die er twee wouden maken, hoezo een vlieger is te makkelijk? En die kinderen.. Nou ik, of naja wij, hadden ons voorbereid op van alles: zeurende kinderen, jankende kinderen, gillende kinderen, echtvan alles, maar op dit soort nou net niet. Er was een meisje (meisje, meisje.. ze lijkt wel een kind van 14, aan haar lichaam te zien, maar van binnen lijkt ze wel 7. Echte leeftijd: onbekend) die maar bleef praten en oke, ik kan ook veel praten, maar ik werd op een gegeven moment gewoon gek van. En ja hoor, ze zit nog tegenover ons met de caravan ook… Haar moeder noemt ons de overburen én vroeg of Susan en ik tweeling waren. Oké? Zij is trouwens ook de organisator van die zwemwedstrijd waar Susan mij voor had opgegeven, en ik me alweer voor heb afgemeld. Kletskous dat ze is. En sommige jongetjes, van 6 zijn zo bijdehand als wat. Maar goed, morgen is dat meisje er sowieso weer en die jongentjes komen we ook steeds tegen. Je komt iedereen hier altijd tegen. Dit is zo’n camping dat als je ’s morgens met je brakke kop naar het toiletgebouw loopt je de halve camping al tegen komt en vrolijk een praatje moet gaan maken.
Na de knutselclub gingen we snel naar de supermarkt. Dat duurde deze keer langer dan verwacht want de slipper van Susan knapte, waardoor ze niet meer goed kon lopen. Hebben wij weer. Dus heeft ze in de supermarkt slippers van 2 euro gekocht, en oké, die 2 euro zijn niet voor het uiterlijk van de slipper. Het zijn witte slippers met groene hartjes. (Typisch Susan!!!) Daarna gingen we weer door naar Aukje en Harjan (campingeigenaren) voor het warme middageten. Dit keer stond er op het menu: aardappels, warme rabarber (uit de tuin) en als vlees: een deel van een varken waar we de naam van vergeten zijn. We hadden het in ieder geval nog nooit gehad, maar vies was het niet! Na het eten zijn we eerst de camping overgegaan om mensen te vertellen over het middag spel (flessenvoetbal, wat natuurlijk een volledige afgang ging worden) en daarna hebben we onze kleren ingeruild voor een bikini en zijn we in de zon gaan liggen. Insmeren was niet nodig, dachten wij. We konden toch maar 2 uurtjes in de zon liggen, nou dat heb ik geweten. Mijn schouders, armen en bovenbenen waren al licht rood tegen de tijd dat we moesten flessenvoetballen. Snel even insmeren dus. Tijdens het flessenvoetbal, waarbij wel 8 kinderen aanwezig waren, gebeurde natuurlijk weer genoeg, en verbrandde ik natuurlijk weer als een kreeft. Een jongentje (naam vergeten) pakte voortdurend de bal op, kon niet schoppen en als hij schopte wou hij altijd tegen zijn eigen fles aanschoppen. Natuurlijk, logisch. Bij een ander meisje viel haar fles 2 keer om in 1 minuut en dus was huilen de meest logische keuze. Ik haar troosten en hup, verder met het spel. Een kwartiertje later was het Susans buurt om haar te troosten.
Na het flessenvoetbal gingen we eten, klaarmaken en werken tot 8. Naja werken, we hebben in totaal 8 klanten gehad, en waren dus na half 8 eigenlijk vrij. Na 8 uur zijn we super snel gaan afwassen en douchen. Na het douchen moesten we eerst nog de helse weg afleggen naar onze caravan toe (lees: loerende buren, gillende kinderen en ‘hallo’ zeggende ouders. My life is complet) en rond 9 uur waren we helemaal klaar.
Er loopt trouwens nog een meisje rond op de camping die de rol van ons heeft overgenomen. Van de campingeigenaren moeten we haar gewoon wegsturen, wij zijn immers verantwoordelijk voor alles wat er gebeurt aan activiteiten op de camping. Het meisje wil vrijdag een handstandwedstrijd houden in het zwembad (wtf) maar woensdag hebben we ook nog zwemrees (zoals dat kind dat schrijft) dus nog een andere activiteit in het zwembad kan gewoon niet. Dat kind helemaal chagrijnig, want morgen kon ze niet en dan niet en dan niet. Naja boeien, nu is ze bezig met het organiseren van een voetbaltoernooi morgen. Terwijl er morgen al een voetbaltoernooi is. Oké, sommige mensen snap ik echt niet. En dan bedoel ik vooral die kinderen.
Net toen we helemaal geïnstalleerd buiten zaten met onze laptops kwam die ‘kletskous’ van vanochtend weer langslopen. Na 5 minuten praten begon ze ineens over haar konijng en het duurde maar even of Susan en ik lagen dubbel van het lachen. Zelf had ze het niet door en dacht ze dat we om haar verhaal lachten.. oeps.. Ik kon echt niet meer stoppen en binnen no-time had ik geen idee meer waar ze het over had. Toen begon haar broertje/buurjongentje of in ieder geval vriendje ineens over de 9 katten die zijn buurman heeft. Sommige kinderen hier kunnen echt teveel praten haha.
Maar morgen is er weer een nieuwe werkdag, bijna precies hetzelfde, alleen een ander spel, andere kinderen (waarschijnlijk) en nog een graadje warmer. Het word morgen 28 graden hier! En nou maar hopen dat dit niet de laatste warme dagen voor ons zijn.
Veel liefs, kusjes en knuffels voor iedereen die in het koude Nederland zit! We sturen wel een beetje zon naar jullie, maar dan ook maar een klein beetje...
xx Margot en Susan