Day 4: Sunday

Na het schrijven van het reisverslag gisteren zijn we in de caravan gebleven, zoals gezegd. Rond 11 uur begon alleen het vuurwerk en we konden het niet laten om toch even te gaan kijken. Naast onze caravan stonden onze buren al te kijken. Het was super koud, ik zal niet beschrijven wat we aanhadden (zag er niet uit, maar goed het was toch donker dus niemand zag het) en het vuurwerk duurde langer dan verwacht. Ik weet niet of jullie Eguzon kennen (domme vraag, natuurlijk kennen jullie het niet), maar bij dit dorp denk je niet gelijk aan een kwartier lang siervuurwerk. En dat was er dus wel. Volgens mij was er nog meer vuurwerk dan bij oud en nieuw. Ik heb nog foto's proberen te maken, maar ehh, wilde niet echt lukken.
Vanochtend hebben we de wekker om half 10 gezet. We gingen namelijk met de eigenaren mee eten, en de eten warm 's middags. En omdat wij niet echt zaten te wachten op warm eten als ontbijt zijn er maar vroeg uitgegaan. Hebben we ontbeten met taai stokbrood en croissantjes en hebben we de hele morgen niets gedaan, natuurlijk.
's Middags hebben we dus warm meegegeten, maar moesten we eerst nog even een paar hamburgers opbakken. Ze hadden het zelf nogal druk gehad, dus moesten we even helpen. Niet zo moeilijk zou je denken, hamburgers bakken, nou wel dus. De eerste paar vielen allemaal uit elkaar in de pan en veel hele hamburgers hadden we niet meer. De pan was trouwens ook nog helemaal zwart. Het eten was verder wel lekker, en voortaan gaan we elke donderdag koken. Dat word nog wat. Vorig jaar waren er twee meiden die zelfs spaghetti niet konden maken, nou dat moet ons toch lukken. Ga ik vanuit tenminste. Terug in de caravan kwamen we erachter dat internet het niet deed, dra-maaa. Geen internet is totale verveling voor ons, nu al helemaal. Gelukkig hebben we er voor kunnen zorgen dat alles gereset werd en konden we weer internetten. Zeer belangrijk hier.
Hèhè eindelijk kwam de zon deze kant op. Binnen no-time zat iedereen buiten en ja hoor, wij waren weer eens te lui. Na een halfuurtje hebben we ons boek gepakt, de lange broek ingeruild voor een korte en zijn we ook maar buiten gaan zitten. Het duurde maar even of ik voelde al dat ik aan het verbrandden was, maar natuurlijk mijn benen bleven spierwit. Altijd hetzelfde, ik ga waarschijnlijk terug met zwarte armen en witte benen. Mooie combinatie. Maar goed, we hebben mooi weer gehad en morgen word het nog warmer, dus het gaat steeds beter hier!
Na ons zonuurtje/halfuurtje of wat dan ook moesten we werken. Dit keer mochten we niet toekijken en moesten we in ons sexy shirt(lees: wit, geen pasvorm, te hoge hals) van de camping werken in de bediening. Drinken maken, bestellingen opnemen, eten serveren en op en top vrolijk zijn, kortom een super bediende zijn. Het viel achteraf wel mee, dat werken, en zo lang was het ook niet. Na het werken gingen we weer chagrijnig afwassen. Voor de tweede keer die dag lag het internet eruit op de camping, en we hadden het gevoel dat niemand het merkte. Na het afwassen deed internet het weer, thank god! En konden we weer verder met ons reisverslag, gesprekken enzovoort. (ons hele sociale leven hangt af van internet blabla, ok. Niet waar dit, alleen leuk voor het dramatische effect. Zijn we super goed in geworden de afgelopen dagen)
Net toen ik naar de wc wou gaan belde Anique nog even. Naja even, het werd uiteindelijk bijna anderhalf uur, zoveel moesten we bijpraten. (Als een treinritje Nederland-Frankrijk nou niet zo eng/duur was, had ze hier gewoon kunnen komen zonder dat we hadden hoeven bellen. Conclusie. Voor als pap en mam dit lezen en het raar vinden dat mijn prepaid tegoed er zo snel door heen gaat, here you go, dit is de reden.) Toen Susan mij weer had gevonden (ze wist niet dat ik aan het bellen was met Anique. Ze dacht dat ik door de wc was gespoeld ofzo, lekkere logische gedachte ook weer, maar ik was er nog gewoon!) vertelde Susan mij even dat ze me had opgegeven voor een zwemwedstrijd woensdag… Ja hoor, heb ik weer. In de tussentijd dat Susan nog bij de caravan was heeft ze mij even opgegeven bij een paar meisjes die langskwamen voor een zwemwedstrijd. ‘Margot vindt dat vast wel leuk!’ Ja, ik was zo blij… (Niet dus). Één pluspuntje: ik zat wel bij de volwassen in het team! (Volwassen vanaf 8 jaar, kinderen t/m 8 jaar) Wow, wat een pluspunt… Ik zie mezelf al zwemmen tussen die kinderen van 8 met hun zwembandjes om. Maar oke, dat zien we allemaal vanzelf wel, eerst morgen nog overleven met de eerste keer knutselclub.
Morgen gaat onze wekker om half 9 en kunnen we ook niet meer uitslapen, wat jammer.. Was te verwachten als we ons aanmelden voor een werkvakantie, maar toch. Dit uitslapen en ’s middags werken beviel ons wel. Maar goed, het is inmiddels half 12 en we gaan daarom zo maar even slapen, morgen is die animatieclub waarschijnlijk al een stuk groter dan afgelopen week, en dus moeten we goed bestand zijn tegen al die kleine, jankende, zeurende kinderen. Dus slaaplekker allemaal, of goedemorgen /middag/avond voor als je dit een andere keer leest, en tot snel!
xx Margot en Susan vanuit het zonnige, jaja morgen ein-de-lijk, Eguzon.